ANA

Çocuk deyince durdum düşündüm ,
Hep yavrularım için, için aşındım .
Gençlikten ihtiyarlığa böyle taşındım ,
Yavruların kadrini bilir mi anam .

Evlat sancısı ile çırpınan analar ,
Ellerine yakmışlar özel kınalar.
Kendini üzüp evladını düşünen ,
Seni mesut eder kıymetini bilen .

Analık demek çok ulvi bir taç ,
Belki de uykusuz belki de karnı aç .
Analık da evladı düşünmektir amaç ,
Yavruların kıymetini bilir mi anam .

Bir gün evladına olursan muhtaç,
Evladın kıymetini bilir mi anam .
Uykularımda hep seni sayıkladım ,
Kırıldı şimdi kollarım kanadım .

Evlat senin için tükendi takatim ,
Çok dertlerimi sana duyurmadım .
Uykularımı bile feda eyledim ,
Baş ucumda az mı ninni söyledim .

Deme bana canım anam neyleydin ,
Baş ucumda az mı ninni söyletin .
Besleyip büyüttün gelin eyledin ,
Şimdi ellerinden öperim anam .

03.01.1987 İsmet GÜR