İSTANBUL’UN BİR YÖNÜNÜ

İstanbul’un bir yerini öne çıkartamam
Baştan başa insanlığa çok şeyler verir
Hayat tarzlarımızın beyni bu yerlerde
Sunduklarının tamamını gidenler görür.

İstanbul dünyayı barındıran bir yer
Anadolu’nun kokuları bu şehirde tüter
Havadan karadan! denizden de gel
İstanbul’un bir yerini öne çıkartamam.

Boğazı şu dünyanın en güzide yeri
Dillendirir özünde çok hoş türküleri
Güneşin doğuşunun çok farklı izleri
İstanbul’un bir yerini öne çıkartamam.

Bu şehir; şahitlik eder dini değerlere
Hak edeni yüceltir göklerden göklere
Değer verir gerçekten; hünerli ellere
İstanbul’un bir yerini öne çıkartamam.

Yeti kule zindanların bir azap yerin
Tarihler bu şehrin; her yanında derin
Dünyanın dört yanına uzanır çok elin
İstanbul’un bir yönünü öne çıkartamam.

İsmet GÜR; İstanbul’u bir devlet görür
Kuruyan dallarımız bu yerde yeşerir
Yiğiti hiç öldürtmezde; ona iş aş verir
İstanbul’un bir yönünü öne çıkartamam.

19.10.2011 İsmet GÜR

KEMENÇEYLE ESKİ SANATKARLAR

Yaya giderdik yaya Akçaabat’tan Düz köye,
Ey gidi Koryan Ali; hastaydın kemençeye.
Akçaabat’tan Düz köye yaya giderdik yaya,
Kemençe; hastasıydı o rahmetli Cin kaya.

Sevenler; Karadeniz’e giderler yalı yalı,
Kemençeye hastaydı Bahattin Çamur Ali.
Düz köyün dağlarından kovalım konan sisi,
Güzellikte bir destan; bilin Karadeniz’i.

Maçka’nın yollarına bir vakit yağdı dolu,
Kemençeye hastaydı; Ferhat Özyakupoğlu.
Tarihte Maçka tanır; kemençeci Reşit’i
Meksila’nın gülüydü unutulmaz ebedi.

Kemençenin piriydi Maçkalı Mehmet Alan,
Ey gidi arkadaşlar; bu dünya, fani yalan.
Sevdaları öldürtmez; yaşatır her yanında,
Nice yiğitler bitti; bu sanat meydanında.

Aramızda dağlar var; dağlar ayırtmaz bizi,
Dünyanın her yanına sunalım sevgimizi.
Bu Maçkalı İsmet’e; Allah verir ilhamı,
Doğruların yanına; hiç sokmayın yalanı.

Karadeniz’in git tat; soğuklan sıcağını,
Anlayamazsın bir gün yalnız kalacağını.
Dünyanın her yanına selamımı sunarım,
Ölen sanatkarları; rahmetlerle anarım.

12.102011 İsmet GÜR

YOLLARIN BİR YANI

Yolların bir yanı uçuruma gider
Sen olda; uçurumlar yolun olmasın
İnsanın bir yanını belgi öğrenirsin
Amma bir çok yanını asla bilmezsin.

Yolların içinde; her şeyi yaşarsın
Nedir o hırsların; boş yere koşarsın
İyi ki dünyada sen yanımda varsın
Ela gözlerini sevdiğim dilber.

Yolların başı kadar; özü de önemli
Fiziği önemli; yüzü de önemli
Bir yolcu var yolunda ağlayıp gider
Göz yaşı hiç dinmez kirpikleri nemli.

Söz vardır; sunulur yeri geldiğinde
Bütün sorunlar bir kör düğümde
Her şey unutulur insan öldüğünde
Zaman çok şeylerin ilacını bulur.

İsmet yolların; her yanından gittin
Bazen alev’i olmayan ateş gibi tüttün
Dostuna dost oldun; sanılmasın sattın
Söz vardır; sunulur yeri geldiğinde.

10.10.2011 İsmet GÜR

EMEĞİM VARDIR

Çok emeğim vardır şiir yollarında
Kalemim sahipsiz; bense sessiz yazar
Beden bir yerlerde çaresiz kalsa da
Göz, kulak ötelerde; durmayıp gezer.

Zaman aşındırıyor canlı değerleri
Sayarım, öperim; emektar ellerli
Şiir hoş bir çınardır ben ise dalları
Yazdıkça yazıyorum Allah aşkına.

Emeksiz güzellik az zamanda solar
Her devrin çok ulvi değerleri de var
Paylaşmayanlar hep azaplar çeker
Yer yüzünde kıskançlık olduğu için.

Bizi sevdalarımız hep oyalar durur
Kıskanan an gelir yerden yere vurur
İnsan olan hayattan biraz ders alır
Kalemin yazdıkça yaz Allah aşkına.

İsmet; çırpınırsın sen bu hayatta
Hep olmak istedin saygı denen katta
Gözün hiç olmadı villalarda yatta
Huzur denizinde yüzmek istetin.

Çok emeğim vardır şiir sözlerinde
Sevdalar zor bekliyor aynı yerinde
Benide büyütenler var kibar ellerinde
Yazdıkça yazmalıyım Allah aşkına.

30.09.2011 İsmet GÜR