Yaya giderdik yaya Akçaabat’tan Düz köye,
Ey gidi Koryan Ali; hastaydın kemençeye.
Akçaabat’tan Düz köye yaya giderdik yaya,
Kemençe; hastasıydı o rahmetli Cin kaya.
Sevenler; Karadeniz’e giderler yalı yalı,
Kemençeye hastaydı Bahattin Çamur Ali.
Düz köyün dağlarından kovalım konan sisi,
Güzellikte bir destan; bilin Karadeniz’i.
Maçka’nın yollarına bir vakit yağdı dolu,
Kemençeye hastaydı; Ferhat Özyakupoğlu.
Tarihte Maçka tanır; kemençeci Reşit’i
Meksila’nın gülüydü unutulmaz ebedi.
Kemençenin piriydi Maçkalı Mehmet Alan,
Ey gidi arkadaşlar; bu dünya, fani yalan.
Sevdaları öldürtmez; yaşatır her yanında,
Nice yiğitler bitti; bu sanat meydanında.
Aramızda dağlar var; dağlar ayırtmaz bizi,
Dünyanın her yanına sunalım sevgimizi.
Bu Maçkalı İsmet’e; Allah verir ilhamı,
Doğruların yanına; hiç sokmayın yalanı.
Karadeniz’in git tat; soğuklan sıcağını,
Anlayamazsın bir gün yalnız kalacağını.
Dünyanın her yanına selamımı sunarım,
Ölen sanatkarları; rahmetlerle anarım.
12.102011 İsmet GÜR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder