Kara kalemle çizdim senin resimlerini.
Görmek istemiyorum ağlayan günlerini.
Dil yarası arkadaş derin oluyor derin.
İstemem havaların asla olmasın serin.
Hoş olan gönülleri yıkmaya ne gerek var.
Meyvesiz ağaçlara çıkmaya ne gerek var.
Gelip de geçen günler hep bakıyor gözüme.
Gözüm takılıp durur dalda olan üzüme.
Ne hayaller kurardım zamanın bir yerinde.
Ararsan ne bulursun ateşin küllerinde.
Her şey devrinde lazım bilenlerle beraber.
Gidenler kayıp oldu alınmıyor bir haber.
29.08.2008 İsmet GÜR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder