Yağmur yağdı; sularını sel etti
Dost bilirdik şimdi bizi el etti
Gitti geldi tarlamızı yol etti
Şimdi beni unuttu; ah o hayırsız.
Nöbet tuttum çeşmelerin başında
Sevdan oldum ben küçük yaşımda
Biz üşürdük! Kara kışın, kışında
Şimdi beni unuttu; ah o hayırsız.
Dert dökerdik bağda; kara sapana
Üzülürdüm sevdasından kopana
Yaylamızda davar güden çobana
Zaman gelir derdimizi dökerdik.
Yaylamızın; yollarını sel aldı
Dost bilirdik; bağı bahçesi soldu
Dedem geçtiğin yollar virane kaldı
Ben köyümü; köyüm beni unuttu.
Bir çift öküz ile; üç danamız vardı
Çileleri göğüsleyen; bir anamız vardı
Yıllar gelip geçti! Saclar hep ağardı
Ömür dediğimiz; yel gibi geçiyor.
10.12.2010 İsmet GÜR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder