Kimseler laf atmasın Çaykara insanına,
Zor günde dayanamaz çıkar gelir yanına,
Filesin dağlarından inerdik Çaykara’ya,
Ey gidi eski günler; gider gelirdik yaya.
Çaykara göçler verdi; o zamanın birinde,
Durmadı çabaladı hep gurbet ellerinde,
O gidilen yerlerde, taş üstüne taş koydu,
Ondaki insanlığı bütün memleket duydu.
Çaykara denilen yer iki dağın arası,
Memleketin dertleri insanının yarası,
Çaykara derelerin akar Karadeniz’e,
Gurbette insanların hep gelirler yüz yüze.
Belden aşağı vurmaz Çaykaralı adamı,
Oralarda meşhurdur sultan Murat’ın namı,
Ey gidi sultan Murat! şehitler yatar sende,
Bayram yeri olursun, yaz başları gelende.
Çaykara; Trabzon’un sevdalı bir ilçesi,
Orada Mehmet Tak’ın meşhurdur kemençesi,
Ey gidi Karadeniz; bağrına bastın bizi,
Sarıkamış savaşı! sen aldın dedemizi.
Maçka’lı İsmet Gür’ün destanları bir hoştur,
Ses veren ezgileri; ülkeme bir nakıştır,
Daima huzur bulur, barışı kazananlar,
Bizlerin sevdasıdır bu yerleri ananlar.
09.05.2011 İsmet GÜR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder