Düzköy’ün dağlarının temiz olur havası,
Ayşe’mi üzenlerin yıkılası yuvası,
O dağları gezmeyen! görmeyen anlatamaz,
Vardın gittin gurbet’e, ara sıra mektup yaz.
Ayşe’m nasıl ötüyor! keçilerin keleği,
Ayşe’m dokudu bana; koyun yünü yeleği,
Sardı bir kara duman! arkadan sis geliyor,
Ayşe’mi sevdiğimi! bütün Düzköy biliyor.
Bahar yağmurlarında! azar dereler azar,
Maçka’lı şair İsmet türlü destanlar yazar,
Düzköy’ün dağlarının meşhurdur ormanları,
Özledim seni Ayşe’m yiyeyim o canlar.
Sıkar beni giyemem! dar elbise Ayşe’m,
Senden ayrı kaldım mı inan rahat yiyemem,
Çimenlerde otluyor! Aynalı ve Kınalı,
Senden değerli değil! yalan dünyanın malı.
Düzköy aşağı indik; Akçaabat pazarına,
Biz asil sevdaları hep taşırız yarına,
Sevdadır Karadeniz! inanın baştan başa,
Burdan olsun selamlar gurbette uçan kuşa.
23.07.2011 İsmet GÜR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder