Güzelin yerine çirkini koyduk,
Kendi altımızı kendimiz oyduk.
Nicelerini biz adamdan saydık,
Meğer yanılmışız vaylar olsun bize.
İnanıp durduk parlak sözlere,
Akıl sır ermiyor binbir nazlara.
Nasıl oy verdik bu utanmazlara,
Meğer yanılmışız vaylar olsun bize.
Birilerine ruhsatı bir kat fazla verir,
Şehrin geleceğini yok etmeyi becerir.
Uykuya dalanlar havayı alır,
Meğer yanılmışız vaylar olsun bize.
Neleri gördük neleri geçirdik,
Ekmeğin üstüne pekmezi sürdük.
Nice alanları böyle öldürdük,
Meğer yanılmışız vaylar olsun bize .
Dostum kahvelerde dert yanıp durma,
Şimdi kafanı taştan taşa vurma.
Sen dalkavukların merdiveni olma,
Meğer yanılmışız vaylar olsun bize.
İsmet bu sözleri birileri duysun,
Yanlış yapanlar yanlıştan caysın.
Laf atıp dururlar sen daha toysun,
Meğer yanılmışız vaylar olsun bize.
Çöp kabı koyacak yer bırakmazlar,
Bir şeyler söylesen asla takmazlar.
Suyun başında olursa böyle kurnazlar,
Meğer yanılmışız vaylar olsun bize.
Acıyorum çiçeği burnunda gençlere,
Bir işi yaparken düşünün on kere.
Adım adım geldik biz bu hallere,
Meğer yanılmışız vaylar olsun bize.
Yavrum bu sözlerden ders alanlar alsın,
İstemem geleceğimiz karanlık kalsın.
Bu şehirde sizlerin de bir eseri olsun,
Meğer yanılmışız vaylar olsun bize.
Ülkesini sevenler ihanet etmez,
Ateş yanmadı mı dumanlar tütmez.
Üçyüz satır yazsam yine de yetmez,
Meğer yanılmışız vaylar olsun bize.
10.01.2007 İsmet GÜR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder