İstanbul’um insanları sevdin ve kucakladın ,
Tarihin sırlarını hep koynunda sakladın .
Dünyayı bir dönemler lalenle kucakladın ,
İhanet edenlerin göz yaşına bakmadın .
Ne bilinmez sırları akciğerinde saklar ,
İstemem sararmasın yeşil olan yapraklar .
Gördükçe surlarını duygularım kabarır ,
Tarihler seni daima ulvi yanınla tanır .
Her taraf yem yeşildi derelerin çağlardı ,
Yunuslar Marmara’da çocuk gibi ağlardı .
Eyüp sultanlar sende boyun göklere değmiş,
Sayısız güzellikler az zamanda mı olmuş .
Dünyanın gözü sende kıskanarak bakıyor,
Yeşili tüketmekte hep ihanet yapıyor,
Korumakta geç kalma İstanbul yeşilleri,
Döndüremeyiz artık gidenleri biz geri.
Yeşilin tükendiği yerler susuz kalacak,
Milyonlarca canların halleri ne olacak,
Biraz düşünmeliyiz bir asır öteleri,
Beton yığınlarına bir yerde dur demeli.
İsmet şu İstanbul’u tarifle bitiremez,
Tarih kokan yerleri zaman ayır git de gez.
Seninle gurur duymak milletimin hakkıdır,
Görünüz ey milletler acı manzara budur.
Gelişmek senin hakkın büyümeye nokta koy,
Yakışmaz çirkinlikler güzellikden alsın pay.
O Topkapı sarayın var ya insanı hep büyüler,
Nice çirkinlikleri hep Marmara’ya gömer.
27.02.2007 İsmet GÜR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder