Faydasız ağaçların dalları budansın
Evlat seni öksüz koyan baban utansın
İhanet edenler hepten ateşlerde yansın
Sen beni bana; isyan eyledin dünya.
Bütün zulümler; sevinçler sende
Evlatlar cennettedir beşiğe girende
İnsan mutlu olur güzel gün görende
Seni öksüz koyan baban utansın.
Sahipsiz evlatların yetişmesi zordur
Evlat’a; ana baba yarlardan yardır
Babasız büyümek billahi de zordur
Evlat seni öksüz koyan anan utansın.
Ne analar gördüm ana diyemedim
Kendi sefa; hayatında evlatları yetim
An geldi of çekip hep sitem eyledim
Evlat seni öksüz koyan analar utansın.
20.08.2010 İsmet GÜR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder