Yavaş, yavaş kal gidelim köyüme
Köyüm beni, ben köyümü unuttum
Gurbet hamur yapıp fırına sürdü
Suyumuzu emdi bizleri kuruttu.
Köyümden alı koydu; ekmek parası
Savmaz içimdeki köyümün yarası
Toprağı unutuyor bizden sonrası
Yavaş, yavaş kalk gidelim köyüme.
Ekin ekmeyi şimdi nesiller unuttu
Gurbet aldığı evlatlar; köyleri unuttu
Anam babam köyden hep sitem etti
Yavaş, yavaş kalk gidelim köyüme.
Şehirde yollar değişti, huylar değişti
Hızlı yaşayanlar hep çaptan düştü
Zalim gurbet başıma ne işler açtı
Yavaş, yavaş kalk gidelim köyüme.
Yeni oklar şimdi; eski yay tanımıyor
Toprak bütün sırları çözüp uyanıyor
Kara sapan türküsü toprakta yanıyor
Yavaş, yavaş kalk gidelim köyüme.
Harman olur köylerde dumanlar sisler
Gurbette incitiyor alınan nefesler
Köyümde kırları hep çiçekler süsler
Yavaş, yavaş kalk gidelim köyüme.
Horozların tavukların hoştur ötüşleri
Evimizin misafiri serce kuşları
Hasretlik yerinden oynatır taşları
Yavaş, yavaş kalk gidelim köyüme.
Kervanların geçdiği yollar avare
Çoban kaval çalıp atıyorsa nara
Benim içerimde bin çeşit yara
Yavaş, yavaş kalk gidelim köyüme.
İsmet bu sözleri tartarak yazdı
Saygı kayıp olunca kötülükler azdı
Beş kıtayı gezdim inanın bezdim
Kalkın köyümüze gidelim beyler.
13.06.2010 İsmet GÜR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder