İmkanlarım var iken arar sorardım seni,
Ne oldu sana oldun şimdi erik dikeni.
Ben yazdın biri sildi yazdığım yazıları,
Gördükçe dertlenirim ben öksüz kuzular.
Ah koyun kara koyun senin asildir soyun,
Güvendiği insandan insan bekler mi oyun.
Baka, baka dertlendim kurulara yaşlara,
Benden saygılar olsun bütün ağır başlara.
Bir çırpıda duyarsın dünyanın yalanını,
Üç beş tane şerefsiz sıkar durur canını.
Dünya malıdır seni hep gözü kara eden,
Sözünde durmayana bu İsmet eder sitem.
Kimse inkar etmesin astarını yüzünü,
Şerefli insanların sen kanun bil sözünü.
Dalgalı bir denizde zorlanan yelken bilir,
Ne adamlar tanırım hepsi sınıfta kalır.
Bu dünyaya gelirken ağlayarak geldiniz,
Şu dünyanın malının neden kulu oldunuz.
Haberiniz olmadan ansızın gidersiniz,
İnanın o tarafta çok bedel ödersiniz.
Sitemli sözlerimden aymazlar bir şey alsın,
Bütün dileğim şudur dostluklar baki kalsın.
Bu Maçkalı ismet’in attığı taşlar bitmez,
Laftan anlamazlara bin satır yazsam yetmez.
Saygı, sevgi güveni bu İsmet rehber aldı,
Ne çiçekler tanırdım hepsi sarardı soldu.
02.06.2010 İsmet GÜR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder