Maçka’nın merkezinde buluşur iki dere,
Şenlikler eşliğinde gençler gider askere,
Severse sevdasını öldürmez onla yaşar,
Dürüstlük yollarında kapına sığmaz taşar.
Vadilerden çıkılır Maçka’nın dağlarına,
Yine bir hallar oldu dilimin bağlarına,
Engelleri aşmakta Maçkalı efendidir,
Biliniz Maçkalılar sanatkarın kendidir.
Yaz gelende dağlarda yaylalarla danışır,
En büyük acıları paylaşmaya çalışır,
Enerji deposudur yaylaların havası,
Güzeldir yaylaların hoş olur muhlaması.
Yayla çimenlerini keser ederler kumul,
Bu dağlarda havanın git de kralını bul,
Eylül ayından sonra o dağlar viran kalır,
Göç eder yaylacılar köylerine yol alır.
Bütün insanın sever her yerde kemençeyi
Hep neşelere boğar kap karanlık geceyi,
O Meksilalı İsmet destan yazmakta vardır,
Sıcacık yüreği var adam olana yardır.
Buradan selam olsun bütün Karadeniz’e,
Gözünüz gibi bakın dostlar hemşerinize,
Babamın adı Ali hastayım Alilara,
Kucak dolusu selam olsun Maçkalılara.
12.03.2010 İsmet GÜR
*Meksila: Bir köyün adı
*Muhlama: Yöresel yemek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder